Huub ter Haar

De Week tegen Eenzaamheid vraagt aandacht voor het feit dat meer dan een miljoen Nederlanders zich sterk eenzaam voelt, met name ouderen.

Een vergeten groep zijn jongeren. Onder hen is ruim 30% emotioneel en/of sociaal matig eenzaam. 7-11% kampt (afhankelijk van de mate van verstedelijking) met ernstige vormen van eenzaamheid (TNS Nipo 2013). Ook al heb je duizend vrienden op Facebook, je kunt toch ontzettend eenzaam zijn. Dat gaat soms gepaard met depressiviteit, angsten en zelfmoordneigingen. De maatschappelijke uitval (van school of arbeid) en de zorgkosten, die daarmee gemoeid zijn, belopen enkele honderden miljoenen euro’s per jaar.

Gangbare benaderingen
Vele hulpinstanties zoeken de oplossing voor dit grote onzichtbare probleem in het scheppen van meer sociale contacten. Het uitgangspunt van de Nationale Coalitie tegen Eenzaamheid is veelzeggend: ‘Gevoelde eenzaamheid heeft te maken met gebrek aan contacten’. Eigen inzet en motivatie zijn volgens de coalitie de sleutel tot het doorbreken van de eenzaamheid.

Vele aanbieders van psycho-sociale hulp zetten in op een cognitief paradigma. Als je weet wat het probleem is, kun je het leren hanteren en vervolgens bespreekbaar maken en contacten leggen, daarmee zou de oplossing gegeven zijn.

Ik denk dat de ooraak van eenzaamheid hiermee in veel gevallen niet echt verholpen wordt. Er is een lichaamsgerichte aanpak nodig. Op dit moment ontwikkel ik het project ‘Duizend vrienden, en toch eenzaam’, dat met onderzoek aantoont dat deze aanpak effectief kan zijn.